CERKAK"WENGI KUMELUT"

WENGI KUMELUT

Dina kang angine seger ngibaratake atiku karo kanca-kanca SMP, nanging aku ora langsng balik sabubare pelajaran, merga aku kelas telu kudu melu pelajaran tambahan kang dianakake dening sekolah. Wektu pelajaran wis entek, aku bali menyang omahku nganggo angkot, angkot kang wis wayah sore kebak banget karo penumpang merga wayahe wong kerja pada balik. Nalika aku tekan desaku aku mlaku mengidul lan diandekne neng Mbah Imah, koe wis ngerti yen bapak kacilkaan?, “Kandhane mbah imah, Dereng mbah, bapak kacilkaan wonten pundi? Saniki bapak pripun mbah?” kandhaku karo nangis. Bapak patah tulang,”wangsulane mbah imah, aku langsung mlayu menyang omah karo nangis. Bu bapak pundi, bapak neng RS Mitra Siaga, bapak kacilakaan pi, kandhane ibu,” aku sansaya olehe nangis. Motor kang dinggo kacilakaan bapak ana ing ngarep umah, lampu ngarep pecah awake motor lecet kabeh, ban motore mlentong.

Wiwit kedadayen kacilakaan kuwi sing kerja ibu, ibu kang kerjane dodolan melati lan nduwe anak wadon telu. Bapak wis asring mriyang, embuh apa sing dirasa. Wektu kuwi ibu amggone dodolan durung rampung lan numpak motor ana ing pantura. Ibu tiba neng dalan panturu merga nggawa box kang isine melati kabeh, nanging nalika weruh neng umh bapak lagi sesek nafas ibu nangis ora ketulungan lan anake uga melu nangis kabeh iya kuwi aku. Adiku kang arane andini, kendel kang ora ketulungan. Nalika bapak njaluk dipejiti malah andini nglarak-nglarak bapak ben tiba seka dipan, nalika gon adus iya ora gelem, sekolah iya males. Beda karo adiku sing bontot sing nurut gelem diprentah.

Bapak mriyange nambah nemen wiwit bapak kacilakaan, lan jebule bapak mriyang jantung, kayane pas bapak kacilakaan luka dalam nanging bapak ora di ronsen kuwi ing ndadekake bapak kena penyakit jatung. aku nambah ora karuan kaya-kaya aku ora pengen balik maring omah merga ora tega weruh bapak kaya kuwi ln ibu iya kerja dewekan lan ana siji sing nggawe aku trauma sampe saiki yaiku bapak utang bank kang jumlahe akeh lan iya bapak ora bisa disetor lan akhire omahe arep disegel. Nanging bapaku ngamuk lan wong bank ora sida nyegel. Motor telu nduwene bapak iya digadekna merga ora ana duit kanggo urip sadina-dina. Dodolan iya ora mesti bathi, bathi iya kanggo setor bank kang cilik, kanggo sadina-dina lan kanggo mriksakna bapak merga bapak wis mriyang terus. Wektu kuwi aku lan kaluwargaku serba kurang sangu bae ora kaya mesthine, sangune apa anane. Aku kang biasa mangkat sekolah nganggo motor wektu kuwi ora nganggo motor, aku mung mbonceng kancaku sakelasku.

Bapak lan ibu biyen rasan ngendika yen mengko aku lulus kuliah aku bakal di sekolahke nanging wiwit bapak mriyang, “koe ora usah kuliah iya pi, bapak ora nduwe duit kanggo nguliahke koe”, ngendikne bapak karo nangis. Inggih pak kula mnoten kuliah mboten menapa nanging palupi nyuwun bapak enggal mantun,” kandhaku karo nangis. Nanging ibu langsung nyauri,”pokoke koe kuliah pi, koe meh dadi apa yen ora kuliah? Kuliah neng universitas tebuka wae orapapa sing penting kuliah pi,”ngendikanipun ibu.

Warisan bapaku wiwit kuwi didol sacuil-sacuil kanggo nambani bapakku lan kanggo nyaur utang ing bank. Bapakku saya gering merga bapakku uga kena asam urat lan dengkule bapak uga pengapuran nanging dengkul sijine malah kurang zat kapur, merga kuwi sukune bapak ora bisa nekuk, sholat iya karo lenggah. Penyakite bapak nambah maneh penyakit jantung kudu ngombe obat nanging kanggo nyegah mbokmenawa bapak ginjale ora kuat, akhire bapak ngombe obat nanging kang alami, nanging malah bapak mboten saged mlampah merga obate ngandung zat kang nggawe asam urate kang kambuh lan bapak ora bisa mlampah.

Bapak sansaya ora karuan, yen bengi ora turu nanging yen wis krungu adzan shubuh bapak langsung saged turu. Nggal wengi bapak ora bisa turu merga bapak ngombe obat kang bisa nggawe pipise lancer lan sukune mboten gedhe-gedhe, yen bapak ora ngombe obat kuwi sikile gedhe-gedhe merga ginjale wis wiwit ora berfungsi maneh. Jebule tenan bapak wis kena ginjale. Wulan iki jebule wis wulan puasa utawi wulan Ramadhan, seminggul bapak puasa terus lan sawise bapak mlebu RS merga bapak kumat-kumatan nanging neng  RS uga ora ana perubahan akhire bapak digawa balik, bapak sedina-dina kumat terus lan sakaratul maut lan  wulan puasa iki ora seneng merga bapak kaya kuwi.

Rong dina sadurunge bada bapak mari total ora tau kumat malah bapak ngrewangi aku lan ibu nggawe lepet kanggo ngko dong bada, aku lan ibu seneng ora karuan weruh bapak mari lan bapak bisa ngguyu bisa seneng. Aku lan mbahku lung menyan desa kaliprau merga neng kana ana sedulurku kang lagi hajatan. Aku tekan omah jam 7 bengi, bapak jaluk dipejit jare awake pada lemes lan pada lara. Aku mijeti bapak sedhela lan aku metu doaln amrang umahe simbah. Wis jam 9 aku mulih bali marang omah, bu bapak pundi? Kandhaku marang ibu kang lagi nonton tevelisi,”. Wis neng kamar jare arep sare”. Ngana kandhane ibu. Aku mlebu kamar lan arep turu, aku turu jam 9 lan aku nembe ngliyep lan ibu nangis karo njerit, aku tangi lan jebule bapak wis ora ana, aku ngundangi simbahku lan tanggaku kanggo mastike bapa, jebul iya bapa wis ora ana, aku nangis nggerung-nggerung aku ora trima bapak secepet kue dijukut. Wengi kuwe kemlawut ora karuan akeh wong kang padha nangis. Wengi kang kumlawut kuwi dadi saksi nalika bapakku dijukut sing kuasa.